ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿՆ ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉԻ ՄԱՍԻՆ

   

Պարույր Սևակը մի զրույցի ժամանակ ասել է.  «Ով չի կարդացել Աստվածաշունչը, նա չի կարող իսկական իմաստով գրագետ մարդ կոչվել... Ամբողջ համաշխարհային գրականությունը դուրս է եկել Աստվածաշնչից, այստեղ է բոլոր ժանրերի և սյուժեների սկիզբը: Նրա հիման վրա են ստեղծվել համաշխարհային գրականության ու արվեստի գլուխգործոցները: Վկա՝ «Աստվածային կատակերգությունը», Նարեկը, Ռափայելը: Բանից պարզվում է, որ մտացածին համարված հրաշապատումները բնավ էլ ցնդաբանություններ չեն, և անցած քաղաքակրթության ուսումնասիրությունը դեռ շատ առեղծվածներ կբացի Աստվածաշնչի էջերում: Առանց Աստվածաշունչը կարդացած լինելու ինչպե՞ս կարելի է վերծանել Տոլստոյ, Դոստոևսկի, Շեքսպիր»։

Պարույր Սևակի այս խոսքերին դժվար է նոր բան ավելացնել։ Պարզապես հիշենք, որ Աստվաշաշնչի արժեքավորության մասին շատ մեծ մտածողներ են արտահայտվել։ Այդ մասին՝ հաջորդ թողարկումներում։ Միայն մի բան եմ ուզում ավելացնել։ Շատ հաճախ Աստվածաշունչ կարդացողներին և ուսումնասիրողներին անգրագետ են համարում, սակայն կարելի է համաձայնվել Սևակի հետ, որ Աստվածաշունչ չկարդացողն է անգրագետ։ Ճիշտ է նաև այն մարդը, որ ասել է. «Միայն տգետը կարող է ասել, «Ես կարդացել եմ Աստվածաշունչը», իսկ իմաստունը կասի «Ես կարդում եմ Աստվածաշունչը»։